Skedus

D’an Aotroù J. Philippe

Karout ’ran an avel pa c’hwezh dre ar gwez bras,
Pa lak war va zoenn da zañsal ar mein glas,
Pa storlok dor va zi ; pa gren gwer va frenestr
’Vel, e tremen ar Raz, gwern ha kerden ul lestr ;

Pa welan oc’h hejañ ar skourroù war ar c’hleuz,
An ed e-barzh ar park ’giz un aber e reuz ;
Pa sav, pa ziazez ar wagenn war al lenn ;
Pa bleg, el lanneier, ar brug hag ar raden ;

Pa vez ’us d’ar reier ar c’hoabr o c’haoliata
’Vel ur stroll marc’heien a-du d’en em gannañ ;
Bran, pik, kement a nij, douget e-barzh ar vann ;
Kerzhet ’ra va spered war o lerc’h en aer splann.

Dreist-holl e-pad an noz e plij din an avel
Pa ven ’korn an oaled o tommañ em skabell ;
O selaou he c’hlemmou, gourvezet em gwele :
’Karfen gwelet eürus neb a zo war vale.

’Vit ar vartoloded, evit an divroad,
A-wechoù dic’houdor, evit ar paour hep koad,
’C’houlennan gant Doue skoazell en o buhez ;
Evit va c’henvroiz e kresk va c’harantez.

Evel-se an avel a ro din da c’houzout
’Tlean d’ar pezh a vev gouestlañ va holl c’halloud :
N’ez eus gwir levenez pa c’houzañv mab an den
E korn pe gorn ar vro dienez pe anken.