Skedus

D’an Aotroù Pennkêr

Ar spern a-hed an hent ’lede o skourroù gwenn,
Ar parkoù ’oa bleuniet dirazon hep termen ;
Er pellder e kleved o tihun ar maezioù,
An deiz o klask sevel ’oa leun a huñvreoù.

Eürus e tremenen war garrbont ur stêrig.
Penn ha dremm distanet gand c’hwezh an aezhennig ;
Nepred n’em eus merzhet kement ’hed va buhez
Kaerded ur mintinvezh ’pad an amzer-nevez.

Biskoazh bugel laouen n’eo bet muioc’h boemet ;
Va c’horf ha va spered holl ennon ’oa lusket,
Pa zeuas ’n ur vodenn un evn kaezh da ganañ :
C’hoantaat a reas din youc’hal : Alleluia !

O mouezh digevatal o saludiñ an deiz
Ez aen va-unan da c’hortoz er menez,
Nag ar bleuñv, nag ar glizh, nag an dour o sourral
’Vel da notenn dic’hed n’em lakaas da dridal ;
Enni ’felle din gwel’t gwelloc’h ‘vit ne glasken,
Ar pezh em eus abaoe poelladet da gelenn :
O tiarogiñ an heol d’an tieg e teskez
Ne c’houfed re abred stagañ gant an devezh.