Skedus

Al laboused o deus echuet o c’hanaouenn,
          Kousket ’int en neizhioù ;
Ar pardaez a zo klouar, kaer eo mont da bourmen,
          Ur pennad, er maezioù.

Met pardaez ar sul-mañ n’eo ket heñvel, siwazh !
          Ouzh ar re warlene,
Rak an dristidigezh a ziskenn gwashoc’h-gwazh,
          Em c’halon, em Ene.

O te va mignonez, p’hini ’ouie karet
          Evel ur bugelig,
’Vit frealziñ da vignon, perak ne c’hallfes ket
          Diskenn ur pennadig ?

’Vit lavaret din peur e tilezin an douar,
          Evit ur bed gwelloc’h ?
Rak biken, a welan, em zraonienn a c’hlac’har
          Ne c’hallin kaout ar peoc’h.

O ! perak eus an Neñv ne zeuez ket, en noz-mañ,
          Da derriñ va chadenn ?
War zivaskell un Ael, ganez, en ur ganañ,
          Eürus e yafen !